Mars jest teraz suchą i jałową planetą, ale miliardy lat temu mógł mieć rozległy ocean pokrywający większą część jego północnej półkuli. Ten ocean nie był spokojny i spokojny, ale raczej burzliwy i gwałtowny, ponieważ był okresowo uderzany przez potężne tsunami, które zmieniały marsjański krajobraz.

Jednym ze źródeł tych tsunami były osunięcia ziemi ze zboczy Olympus Mons, największego wulkanu w Układzie Słonecznym. Zespół naukowców wykorzystał symulacje komputerowe do modelowania, w jaki sposób ogromny kawał skały i lodu mógł spaść do oceanu około 3,7 miliarda lat temu, generując fale o wysokości do 400 metrów, które przemieszczały się setki kilometrów w głąb lądu1.

Innym źródłem tych tsunami były uderzenia meteorytów, które utworzyły duże kratery na dnie oceanu. Zespół naukowców wykorzystał zdjęcia satelitarne do zidentyfikowania cech, które sugerują, że dwa takie zdarzenia miały miejsce około 3,4 miliarda lat temu, tworząc fale o wysokości do 120 metrów, które pozostawiły osady głazów i osadów wzdłuż starożytnych linii brzegowych.

Odkrycie tych tsunami dostarcza nowych wskazówek na temat historii i ewolucji Marsa, jego klimatu i geologii oraz jego potencjału do przyjmowania życia. Tsunami mogły przetransportować materię organiczną z oceanu na ląd, tworząc siedliska dla życia drobnoustrojów. Mogły również zerodować lub zakopać dowody przeszłego życia lub aktywności wody, których mogą szukać przyszłe misje.