,

Odkryto gigantyczną czarną dziurę przemierzającą kosmos [FILM]

Awatar Astroholik

Supermasywne czarne dziury są niezwykle ciekawym obiektem badawczym dla astronomów, gdyż ich istnienie i rozwój wpływa na procesy zachodzące we wszechświecie.

Naukowcy z Uniwersytetu Yale podjęli się niezwykle trudnego zadania i odkryli supermasywną czarną dziurę o masie 20 milionów razy większej od masy Słońca, przemierzającą przestrzeń kosmiczną z prędkością 5,6 miliona km/h. Badacze zwrócili uwagę na fakt, że ta wyjątkowa czarna dziura może być pierwszym obserwacyjnym dowodem na to, że supermasywne czarne dziury bywają „wyrzucane” z centrów swoich galaktyk-gospodarzy.

Odkrycie supermasywnej czarnej dziury

Naukowcy z Uniwersytetu Yale przeprowadzili badania z wykorzystaniem Teleskopu Hubble’a, podczas których natknęli się na 200 tysiącach lat świetlnych smugę światła, w której aktywnie powstają nowe gwiazdy. W trakcie analizowania wyników badań, badacze odkryli supermasywną czarną dziurę o masie 20 milionów razy większej od masy Słońca, poruszającą się z prędkością 5,6 miliona km/h w przestrzeni międzygwiezdnej. Ten wyjątkowy obiekt może stanowić pierwszy obserwacyjny dowód na to, że supermasywne czarne dziury bywają „wyrzucane” z centrów swoich galaktyk-gospodarzy.

Co oznacza odkrycie supermasywnej czarnej dziury?

Odkrycie supermasywnej czarnej dziury przemierzającej przestrzeń kosmiczną to ogromny krok naprzód dla astronomii, gdyż naukowcy mogą dzięki niemu zrozumieć, jak powstają supermasywne czarne dziury, jak się rozwijają i jak wpływają na swoje otoczenie. Wyniki badań pokazują, że supermasywna czarna dziura może być wyrzucana z centrum swojej macierzystej galaktyki i poruszać się z niespotykaną wcześniej prędkością w przestrzeni międzygwiezdnej.

Jak odkryto supermasywną czarną dziurę?

Badania przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Yale przy użyciu Teleskopu Hubble’a pokazały rozciągającą się na 200 tysiącach lat świetlnych smugę światła. W której aktywnie powstają nowe gwiazdy. Podczas analizy badacze zauważyli, że gaz poruszający się wraz z czarną dziurą tworzy linię prostą. Co jest niecharakterystyczne dla dżetów materii wystrzeliwanych z podobnych obiektów. Główny autor badania, profesor Pieter van Dokkum, spekuluje, że oddziaływanie trzech ciał o podobnej masie jest najbardziej prawdopodobnym scenariuszem wyjaśniającym fakt, że supermasywna czarna dziura została wyrzucona z centrum swojej macierzystej galaktyki. Zespół naukowców planuje kontynuować badania, aby jednoznacznie potwierdzić istnienie czarnej dziury na początku odnalezionej smugi.

Odkrycie to stawia przed nauką nowe pytania dotyczące sposobu, w jaki supermasywne czarne dziury mogą po prostu „odlecieć” w przestrzeń międzygwiezdną. Jeśli badacze potwierdzą swoje wnioski, to otrzymamy pierwszy naukowy dowód na to, że czarne dziury mogą opuszczać swoje galaktyczne centra.

Co to są supermasywne czarne dziury?

Supermasywne czarne dziury to obiekty astronomiczne o masie przekraczającej 1 milion mas Słońca. Powstają w wyniku zderzeń i połączeń mniejszych czarnych dziur oraz przez gromadzenie materii z otoczenia. Są to największe i najcięższe czarne dziury w galaktykach. W centrum każdej z galaktyk znajduje się supermasywna czarna dziura, której masa może sięgać nawet kilku miliardów mas Słońca.

Jak działa czarna dziura?

Czarne dziury to obiekty astronomiczne, których grawitacja jest tak silna, że nie pozwala na ucieczkę nawet światłu. Są one wynikiem zakończenia życia gwiazd o masie kilkukrotnie większej od Słońca, które eksplodują i tworzą supernowe, a następnie zapadają się w siebie, tworząc punkt o nieskończonej gęstości zwany singularnością. Czarne dziury są jednymi z najbardziej tajemniczych i skomplikowanych obiektów we wszechświecie.

Czy czarne dziury są niebezpieczne dla Ziemi?

Czarne dziury są bardzo odległe od Ziemi i nie stanowią bezpośredniego zagrożenia. Jednak ich obecność w naszej galaktyce może wpłynąć na rozwój życia na Ziemi poprzez wpływ na ruch gwiazd i układu słonecznego. 

 

 

Źródło: Live Science, fot. Van Dokkum et al. / Astrophysical Journal Letters 2023 

Fot. MidJourney

Awatar Astroholik

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *