Nowy księżyc Urana odkryty dzięki teleskopowi Jamesa Webba
Astronomowie korzystający z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba (JWST) dokonali niezwykłego odkrycia – udało się zidentyfikować nieznany wcześniej księżyc Urana. Obiekt, oznaczony jako S/2025 U1, ma zaledwie 10 kilometrów średnicy i krąży w odległości około 56 000 km od planety.
Jak odkryto nowy księżyc Urana?
Mały satelita został zauważony 2 lutego 2025 roku przez zespół astronomów ze Southwest Research Institute (SwRI). Analiza serii zdjęć wykonanych w podczerwieni przez kamerę NIRCam teleskopu Webba pozwoliła dostrzec ten słabo widoczny obiekt.
Maryame El Moutamid z SwRI wyjaśniła:
„Ten obiekt został dostrzeżony na serii 10 zdjęć z długim czasem naświetlania, wykonanych przez kamerę bliskiej podczerwieni NIRCam. To mały księżyc, ale znaczące odkrycie. Nie dostrzegła go nawet sonda kosmiczna Voyager 2 podczas przelotu obok Urana prawie 40 lat temu”.
S/2025 U1 wkrótce otrzyma nazwę inspirowaną dziełami Szekspira lub Pope’a, tak jak inne księżyce Urana.
Uran – lodowy olbrzym z nietypowymi cechami
Uran to siódma planeta Układu Słonecznego. Choć należy do gazowych olbrzymów, bywa nazywany lodowym olbrzymem ze względu na obecność zamrożonych substancji lotnych w jego atmosferze.
Najważniejsze cechy Urana:
jest najzimniejszą planetą w Układzie Słonecznym (temperatura spada tam do -224°C),
posiada system pierścieni,
jego oś obrotu jest nachylona niemal pod kątem prostym do orbity – dlatego pory roku trwają tam dziesiątki lat (pełny obieg wokół Słońca zajmuje Uranowi 84 lata).
Dotychczas znano 28 naturalnych satelitów Urana, w tym pięć największych: Tytania, Oberon, Umbriel, Ariel i Miranda. Nowe odkrycie zwiększyło ich liczbę do 29.
S/2025 U1 – czternasty wewnętrzny księżyc Urana
Nowy satelita jest czternastym z wewnętrznych księżyców Urana, które krążą bliżej planety niż największe znane satelity. Jego niemal kołowa orbita sugeruje, że mógł powstać w pobliżu obecnego położenia.
Matthew Tiscareno z Instytutu SETI podkreślił:
„Żadna inna planeta nie ma tylu małych księżyców wewnętrznych co Uran, a ich złożone powiązania z pierścieniami wskazują na chaotyczną historię, która zaciera granicę między systemem pierścieni a systemem księżyców”.
Eksperci uważają, że tak mały i ciemny obiekt był niezwykle trudny do wykrycia. Mark Showalter z SETI porównał obserwacje do:
„maleńkiego obiektu tuż obok bardzo, bardzo jasnego obiektu. To jak wpatrywanie się w reflektor samochodu i próba zobaczenia muchy. Teleskop Jamesa Webba to niezwykły instrument, który szczerze mówiąc jest o wiele bardziej czuły niż jakikolwiek inny teleskop”.
Odkrycie sugeruje, że system Urana może wciąż skrywać kolejne, jeszcze mniejsze księżyce, niewidoczne dotąd dla wcześniejszych misji i teleskopów.
Źródło: NASA
